Tworczosc Shizki :D

Shizuma

Wiem, ze jest temat na zamieszczanie rysunkow, ale moich bedzie duzo, wiec zakladam osobny dla siebie.
Na razie bedzie tylko 'probka' moich mozliwosci, czyli jeden obrazek. Dziewczyna nazywa sie Sachiko i NIE JEST moja postacia. Znaczy, jest to postac z mangi 'Maria-sama ga Miteru' (Dziewica Maryja pilnuje Cie). A oto [link widoczny dla zalogowanych]

Edit: Postanowilam zmienic temat z "rysunkow" na "tworczosc" - w koncu nie tylko rysowac umiem, a nie bede zakladala 8 tematow dla siebie... Wink

kotka55523

Świetna! Ja bym takiej w życiu nie narysowała!

Jedo

Ja też.

Marianna

Ogólnie obrazek ładny, aczkolwiek ja wolę szkicować bardziej naturalnie, nie w stylu mangowym. Chyba jest trochę za mało cieni. Nigdy nie zajmowałam się mangą, więc nie jestem tu ekspertem.

Shizuma

Cieni, wbrew mojej woli, wyszlo za DUZO. Moj skaner nie jest profesjonalny... ^^"

Shizuma

Dam Wam kilka moich wierszy - ot tak, po prostu.

"Łza"

Kropla spływająca po Twym policzku
Jakże w świec blasku przypominająca krew
Ta mała kropla rani serce
Zarówno Twoje jak i me

Czekam, aż z krzykiem wybiegniesz z pokoju

Czekam, aż sama ruszę się

Ta jedna kropla zapiera dech
Zabija myśli, rodzi śmierć
Śmierć Twoją, śmierć też moją
Naszych uczuć, naszych serc

Ta mała kropla na Twoim policzku

Strachu początek, radości kres

"Lethe"

Idąc ulicą zastanawiam się
Czy to ciągle ja, czy tylko mój cień?
Kolory całkiem opuściły mnie
Została biel skóry, oczu czerń

W oczach czarnych uczuć brak
Brak ekspresji w ruchach ciała
Brak w sercu wszystkiego, co ludzkie

Pustka po duszy została

Dusza zaś, hen daleko
Po Polach Elizejskich snuje się,
Błądzi, odpowiedzi szukając
Szukając ładu gubi cel

Codziennie cykl zatacza koło
Co wieczór traci cały sens
Traci w objęciach rzeki Lethe

Co było wczoraj? - nie dowiem się…

"Uśmiech, który skrywa łzy"

Patrząc w Twoje oczy
Widzę radość
Udawaną radość

Patrząc w Twoją duszę
Widzę, jak cierpisz
Jak wołasz o pomoc

Patrząc w Twoje serce
Widzę, jak krwawi
Widzę Twój ból

Twój krzyk rozbrzmiewa w mojej głowie
Szczęście znika z Twej twarzy

Widzę wszystkie emocje
Wypuszczone znów na wolność

I patrząc teraz na Ciebie
Wiem już, o co Ci chodzi
Wiem, co naprawdę czujesz
Wiem, kim naprawdę jesteś

Patrząc w lustro…

"Wiem"

Siedzę i się zastanawiam
Nad czym?
Zastanawiam nad zastanawianiem
Nad tym, co Ty, co ja
Co ja i Ty

Siedzę i się zastanawiam
Myśli me pędzą dalej
Po mrokach pamięci szukam i
Wiem już, że Ty, że ja
Lecz nie wiem czy ja i Ty

A gdy dzień nadejdzie i godzina
Gdy aniołów pieśń po ziemi spłynie
Gdy z aniołami zaśpiewasz
Wyciągnę do Ciebie ręce

Gdy ziemię pode mną ma krew splami
Gdy splamią ją Twoje łzy
Ze śmiechem powiem

"Wiem"

Marianna

Wiersze są cudowne. Więcej nie da się o nich powiedzieć. Tak głębokie i wzruszające...

Shizuma

Naprawde zero krytyki? Jednak chcialabym uslyszec cos, co uwidoczniloby ich wady... Wink

Jak to sie mowi, 'czlowiek uczy sie na bledach' Smile9

Marianna

agatax

Ładne, dawno nie czytałam takich wierszy Smile

Nie mam się do czego doczepić, chyba tylko do tego co Marianna, ale nie aż tak po prostu to wyglądało jak byś nie mogła wymyślec czegoś innego, ale po głębszym zastanowieniu widać o co chodzi.

Shizuma

Eh-heh, to akurat bylo zamierzane i mialo wprowadzic czytelnika w ten 'rozchwiany' nastroj wiersza - gdzie w zasadzie, na pierwszy rzut oka, nie iwadomo o co chodzi Wink

Jednak, jak to ujela moja przyjaciolka "Gdy przeczytalam ten wiersz dwa razy, smialo moglam powiedziec 'Wiem'. " Wink

Shizuma

Stwierdzilam, ze sie nada. Nie jest zbytnio 'dorosla' i dzieci raczej moga ja przeczytac. Jesli jednak komus bedzie nie pasowac, to nie mam nic przeciwko, aby ja usunac. Moja ksiazka, 'Tysięczne Lato'.

"Tysięczne Lato" - PROLOG

Gdy wtedy spojrzałam w niebo, świeciło poranne słońce. Tysięczne lato właśnie się zaczęło…

Powoli zapominam już swoje dzieciństwo, ale odkąd pamiętam, byłam tu. Tu, gdzie żaden człowiek spojrzenia nie podniósł i żadne zwierzę węchu nie zapuściło. Tu niebo jest prawdziwym niebem, a ziemia nie ogranicza naszych nóg. Byliśmy tu tylko my – dusze czystsze, niż poranna rosa, jednocześnie gorejące jak pierwszy płomień. Nie było nikogo nad, nikogo pod – tylko my.

Odkąd pamiętam, zwali mnie Bein. Mówili, że to dlatego, że mój duch jest piękny, równie jak moje oblicze. Moje włosy jaśnieją o poranku, niby były w nich małe latarenki. Moje oczy przebijają srebro księżyca, zaś usta kolorem dorównują wszystkim różom dzikim. Wysoka nie byłam, za to szczupła i smukła od ciągłej zabawy z innymi w moim wieku, a młode me skrzydła bielsze były od włosów. Taka byłam ja, jeden z wielu aniołów zamieszkujących Vilya.

Vilya istnieje, odkąd pamiętam, a i o wiele dłużej. Nawet najstarsi nie są w stanie powiedzieć, ile to czasu minęło. To miejsce – o ile można je nazwać miejscem – istnieje od zawsze. I na zawsze, nawet, jeśli nas już zabraknie. Jeśli zabraknie młodych i starych, silnych i słabych – to miejsce da sobie radę. Nie wyobrażam sobie życia gdziekolwiek indziej, choćby to było powyżej gwiazd. A skoro o gwiazdach mówiąc…

Odkąd pamiętam, była tu też Elena . Powiadają, że jest moją siostrą – ale trudno w to uwierzyć. Tak różnimy się od siebie, jak lód od ognia, jak miłość od nienawiści.
- Lecz i lód, i ogień sprawią ci ból. I miłość, i nienawiść cię zranią… - powiedziała mi raz, czerwonymi tęczówkami spoglądając w nocne niebo. Noc – to była jej ulubiona pora. Mówiła, że w nocy czuje się spokojna, bezpieczna – zupełnie inaczej, niż ja.
Powiadają też, że gdy przybyłyśmy tu, nasze włosy były splecione razem. Białe włosy z włosami czarnymi. Lód z ogniem, miłość z nienawiścią. Była upadłym aniołem.

Odkąd pamiętam, wszystko było proste. Aż do nowego millenium, nowego początku. Kiedy wszystko miało się zmienić, ziemia w niebo, a niebo w piekło. Teraz poznacie historię moją, lecz nie tylko moją – historię nas, ocalenia i wyzwolenia. Historię apokalipsy.

En menca laire sit teli...
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
Tlumaczenie z elfickiego na normalny Wink

:
Bein - Piękno
Vilya - Niebo
Elena - Gwiazda
En menca laire sit teli - Tysięczne Lato nadeszło

Jesli sie Wam spodoba, to dodam nastepne rozdzialy ^^

Marianna

Jaka wspaniała, piękna historia! Naprawdę mną wzruszyła! Tylko dwa słowa do siebie nie pasowały "niby były". Można je zastąpić słowami np. "niby płonęły"Czy słowa elfickie sama wymyślałaś? A co do kolejnych rozdziałów, to daj je jak najszybciej!

kotka55523

Według mnie opowiadanie było cudowne!

Jedo

Fajne...

kotka55523

Napisz jeszcze coś!

Marianna

Gorąco popieram!

Shizuma

Pisze, pisze... nie moge na komputerze znalezc kolejnych rozdzialow, gdzies je ukrylam... ^^"
Ech, ja i te moje dziwne nazwy plikow... pozniej nigdy nie wiem, gdzie co jest. Obiecuje, ze jak znajde, to zamieszcze Wink

kotka55523

Zamieść koniecznie!

Marianna

Czekam z niecierpliwością!

agatax

Rysunek - oj...zazdroszczę Ci z calego serca! Bu...Też tak chcę...Alesię nauczę, na pewno

Marianna

Trzeba pracować nad techniką.

Shizuma

Ja nie pracowalam - podpatrzylam styl od tworczyni tej wlasnie postaci. Normalnie rysuje troche inaczej... znaczy, w takim jakby miksie wszelkich styli, jakie mi sie podobaja Wink

jak zeskanuje, to pokaze ;D

Marianna

Pokaż jak najszybciej!

Navy Angel

Powinnaś się zgłosić z tym rysunkiem do Takei'ego.10/10

Shizuma

"Ja inna niż ja"

Słyszysz tych ludzi? Ja czuję ich
I ogień w ich oczach, a w sercach mróz
„Cierpieli wtedy, niech cierpią po dziś”
Znów słowa pogardy lecą z twych ust

I patrzysz na mnie, choć prawdy nie widzisz
Tamto jest przeszłość, a teraz, zawsze
Z mojej głupoty, wiary, nadziei szydzisz
Ty rośniesz w siłę, me serce gaśnie

Oni odchodzą, ich już tu nie ma
I nie ma nas razem, i osobno nas
Jak otępienie, Cierpienia Opera
Zostaje smutek, wojna, czas

Myśli zbyt wiele, wytchnienia mało
Prywatna bitwa TU toczy się
Tyle mi właśnie z życia pozostało
Debata odbić, czarny śnieg

"Nicole"

I met a chick
Her name was Nick
It's just short for Nicole...

She was so right
For all the night
When we were doin' things...

She was so hot
So hot, oh God
Her body and her mind

I loved her hips
Enjoyed her lips
And every inch of her

And everyday
And everyway
Her name just make me shiver

It wasn't fine
She wasn't mine
She used me as a toy

I said 'Nicole,
you know you'd stole
the deep dark of my heart?'

And she just smiled
She was so mild
But somethin' did go wrong

She moved away
I've told her 'Stay!'
She looked at me with terror

She was so hot
But now she's not
Still hot, but she is not

"Perfectly Abnormal"

You said
'I love you'
And I believed

Then you said
'I won't leave you'...

But that would never be
Never, ever, forever

I said
'I love you'
And you smiled at me

And I felt to say
'I live you'...

But I know that would never be
Never, ever, forever

You said
'Wherever'
So we met under the stars

And I said
'Whenever'...

Because I love you
And I live for you
Never, ever, forever

I said
'I love you'
Then you just said

'Whatever'...

kotka55523

Ładne. Najbardziej podobało mi się "Ja inna niż ja".

Zuza

Co do wierszy, będę ostra. To nie mój typ. W skali 1-10 daję 7 (są niezłe... ale mnie nie zachwyciły). Co do "Maria-sama ga Miteru", bardzo ładnie. Też czasem rysuję mangę, ale te bazgroły nie mogę dorównać twoim. Zaś Tysięcznym Latem jestem zachwycona. Koniecznie dopisz kolejne rozdziały!

Shizuma

Mowisz, masz.

"Tysięczne Lato" ch 1 - SALIGIA

Czerwień. Kolor, który większość ludzi określa jako kolor miłości. Dla mnie obrazuje on tylko ból i cierpienie.

- Elena! Elena, czekaj! – biegłam ile sił w nogach, potykając się o wystające korzenie.
- Czego chcesz? – warknęła, obracając się w moja stronę i osłaniając oczy przed słońcem.
- Ja… - pochyliłam się z rękoma na kolanach, dysząc ze zmęczenia - … chciałam zapytać, czy pamiętasz.
- Pamiętam?
- Czy pamiętasz, jak się tu znalazłyśmy.
- Nie. Jedyne, co przychodzi mi na myśl, to twoje oczy. Były zupełnie inne niż wszystko, co widziałam wcześniej… czyste i niewinne.

Wieczorem, przy akompaniamencie zachodzącego słońca zaczęłyśmy powoli zmierzać w stronę cywilizacji. Elena nienawidziła słońca – uważała, że nie jest godna go oglądać. Zawsze w południe znikała do „swojego drugiego domu” – jak pieszczotliwie nazwała małą, zarośniętą polankę.
- Mam stąd świetny widok na miasto.
- Huh? – zdziwiłam się na jej nagły komentarz.
- Na miasto. Widzę, co robią wszyscy. Czasem obserwuję ich godzinami… każdego dnia to samo.
- Nie nudzi ci się to?
- Nie. Życie jest pełne niespodzianek.

Nigdy jej nie rozumiałam. Znaczy, w pewnym stopniu wiedziałam, o co jej chodzi – ale nigdy nie do końca. Bałam się też zapytać, bałam się, że mnie wyśmieje. Dlatego postanowiłam, że najlepszym sposobem będzie przytakiwanie na wszystko, co mówi. A nie mówiła zbyt wiele.
Przynajmniej nie wtedy, gdy ktoś ją mógł usłyszeć. Czasem wolałabym, by opowiedziała mi o sobie. Co czuje i jak myśli. Jest moją siostrą, a praktycznie jej nie znam.
Tak było zawsze. Ale z nadejściem Tysięcznego Lata wszyscy się zmienili.

Sama naprawdę nie wiem, co się dzieje. Mówią, że to koniec. Inni mówią, że początek. Świat, który znałam do tej pory zmienił się zupełnie. Ludzie, miast śmiać się – płaczą, zamiast kochać – nienawidzą. Czuję się tu coraz bardziej zagubiona i czuję, że jestem samotna.
- Co się dzieje? – wypowiedziałam w końcu na głos to, co dręczyło mnie od kilku dni.
- Chodzi Ci o fenomen Tysięcznego Lata? To długa historia.
- Opowiedz.
- Legenda głosi, iż dawno temu światem zawładnęła moc, którą można określić mianem „zło” .
- Czym jest zło?
- Zło to idealne przeciwieństwo harmonii i spokoju. Coś, czego naprawdę nie da się pojąć, chociaż wielu próbowało. Zło zabija człowieka, lecz nie fizycznie – to powolna śmierć duszy.
- Czy śmierć jest zła?
- Nie, nie zrozumiałaś mnie. Śmierć to wyzwolenie, którego nam nie dane jest zaznać, dopóki ktoś nam nie pomoże. Ale i wtedy nie wolno nam tego wyzwolenia oczekiwać – wtedy jest to dążenie do autodestrukcji, czyli grzech.
- Grzech? Czym jest grzech?
- Grzech to najczystsza forma zła. Grzeszymy każdego dnia, często o tym nie wiedząc.
- Czyli… każdego dnia jesteśmy coraz gorsi? Jesteśmy złem?
- Nie. Grzechy, które popełniasz każdego dnia to maleństwa. Wyrównujesz je poprzez swoje dobre uczynki. Zwalczasz złe uczucie dobrym, kłamstwo – prawdą. Ale wracając do opowieści…
Na pewno słyszałaś o Bogu i szatanie. Lecz to, co najbardziej niszczy człowieka, to SALIGIA – siedem grzechów głównych. Dokładnie 1000 lat temu wybuchła wielka wojna.
- Wojna?
- Tak. Lecz nie była to wojna ludzi z ludźmi. Była to wojna ludzi z ich własnymi duszami. Legenda głosi, że na ziemię zstąpiły dwie dziewice o czystym sercu – to one oczyściły świat z pychy, chciwości, nieczystości, zazdrości, obżarstwa, gniewu i lenistwa.
- Jak?
- Tego nie wiem, stare zwoje nie są wieczne i ten się trochę ukruszył.

W nocy nie mogłam zasnąć, leżałam na łóżku i rozmyślałam. Według tego, co powiedziała Elena, 1000 lat po wojnie SALIGIA miała uwolnić się spod pieczęci niebios i znów zaatakować świat. Według jej przypuszczeń, teraz, jeszcze za naszego żywota rozpęta się kolejna wojna, od której wyniku zależy przyszłość ludzkości. Wciąż nie do końca rozumiem, o co w tym wszystkim chodzi, ale… ja z reguły nie rozumiem. Zastanawia mnie tylko, po co ludzie grzeszą – i czy ja grzeszę. Racja, Elena powiedziała, że tak. Ale powiedziała też, że można je zwalczać dobrymi uczynkami. Dlaczego więc nie da się tak walczyć z SALIGIA? A może właśnie o to w tym wszystkim chodzi – dwie dziewice mają pomóc ludziom znaleźć „broń” w postaci dobra, którą będą mogli zwalczyć zło? Moje rozmyślania przerwał trzask drzwi i widok stojącej w nich, kompletnie ubranej Eleny.
- Wstawaj. Linyenwa nas wzywa.

-- -- -- -- -- -- -- --
SALIGIA - Superbia Avaritia Luxuria Invidia Gula Ira Acedia – łacińskie nazwy Siedmiu Grzechów Głównych.
Linyenwa - (elf.) Najstarszy

Zuza

Ładnie, ładnie. Czy są dalsze rozdziały? Choć prolog był nieco lepszy, to ten też całkiem-całkiem.

Shizuma

Dalsze rozdzialy sa, ale musze je przetlumaczyc i ocenzurowac... cenzurowania nie lubie. Zwykle musze albo wywalic pol rozdzialu, albo napisac na nowo pol rozdzialu...
Ogolnie w pierwszych rozdzialach Elena i Bein beda rozmawiac miedzy soba. Dopiero potem akcja ruszy do przodu.

Zuza

O, widzę, że masz nowy awatar! A teraz jeszcze nowszy...